De telefoon gaat….
De telefoon is haar grootste vijand.
Dat gebel om het kleinste en geringste. Gemakzucht.
Ze houdt het kort. Dan weiden mensen niet zo uit.
Liesbet houdt niet van mensen. De ongemakkelijke stiltes, het luisteren. Ze vindt het lastig. Wat gaat er toch in mensen om? Ze kan en heeft daar nooit een voorstelling van kunnen maken. Mensen zijn nu eenmaal vaak gewoon dom.
Liesbet werkt op subsidie basis. Ze heeft een job coach Jacky die haar helpt en met haar overlegt ook al begrijpt ze niet precies waarom.
Ze vindt Jacky best aardig en de pogingen om haar te helpen waardeert ze ook daar ligt het niet. Maar wat Jacky nou precies van haar wil is haar een raadsel.
Mensen als Liesbet krijgen vaak de verkeerde hulp.
Ze worden gecoacht om zich beter te kunnen redden in de sociale omgang met anderen.
Dat kan heel zinvol zijn. Maar vaak wordt de mens daarbij uit het oog verloren.
Liesbeth heeft er juist baat bij weinig sociaal contact te hebben.
Dat is voor velen van ons onbegrijpelijk. Daarom gebeurt het maar al te vaak dat mensen als Liesbet sociaal getraind worden om toch mee te kunnen draaien in een sociaal wenselijke structuur.
Met als gevolg een burn-out.
Wat er niet in zit komt er niet uit.